Mahir Quluyev – Adın Kəlbəcərlə qoşa çəkilir

Quliyev Mahir İbrahim oğlu 1969-cu il mart ayının 14-də, Novruz bayramına bir həftə qalmış Kəlbəcərdə anadan olmuşdur. Qılınclı kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra Bakı Ali Ümumqoşun Komandirləri Məktəbinə qəbul olunanda bir boy ucalan Mahir haradan biləydi ki, Vətən göylərini tutan qara bulud ağ yağışdan yox, qapqara günlərimizin yaxınlaşmasından soraq verir.
Hərbi təhsilini başa vurub Volqaqradda qulluq edəndə Vətən torpağı erməni qaniçənlərinin təcavüzünə məruz qaldı. Mahir Vətənə döndü. Goranboy, Laçın… ərazilərində gedən qanlı savaşlarda öndə gedənlərdən oldu…

Mahir, sənin döyüş yolunu addımbaaddım gəzib dolaşanlar kimi danışıram. Səni hər an düşmən üstünə şığıyan görürəm. Və birdən…

Yox, yox, dilimə gətirə bilmirəm vurulduğunu. Axı, sənə necə qıydı namərdlər?! Sən Murovu keçib «Qaragöl» yüksəkliyini tutmaqla Kəlbəcəri yağılardan xilas etmək istəyirdin. Ona görə yaralanmış komandirini (qərargah rəisini) Gəncə qospitalına çatdırıb on bir nəfər könüllü ilə birlikdə bu məqsədlə Murovdağa döndün. Sənə tuşlanmış düşmən gülləsinin səmtini bilsəydin, verərdin cavabını. Amma bilmirdin ki, irəli gedəni arxadan vurmaq da var. Nə biləydin. Belə alçaqlığı ağlına haradan gətirəydin?

Bu da 10 aprel 1993-cü il. Bakı şəhəri Şəhidlər xiyabanı. Səni canından artıq sevdiyin torpağa tapşırırıq. Hamı matəm libasındadır…»

Mahir, «onsuz da ömrün vəfası yoxdu…» «Amma bizə pay kimi verilən ömrümüzü elə yaşayırıq ki, özümüzdən sonrakı hissəsi gödək olur. Sənin iyirmi üç illik ömür payın nə qədər acılı-şirinlidirsə, bir o qədər də uzundur, yaddaqalandır. Belə ömürləri kişilər (hər başına papaq qoyub «kişiyəm» deyənlər yox) yaşayır.

Dəstəniz Laçından qayıtmışdı. Kirs dağında başınıza gələnləri danışır, Ağdamda sizə «moizə» oxuyan bir generalın gözünün içinə «Siz Vətən xainisiniz, mühakimə olunmalısınız!!!» dediklərini xatırlayır və addımbaşına qarşılaşdığımız satqınlıq və xəyanətlərlə bacarmadığınızı, torpaqlarımızın hərraca qoyulmasına dözmür, qorxub-çəkinmədən hər şeyi açıq deyirdin. Və qorxmurdun ki, bu qeyrətin səni xəyanət gülləsinə tuş gətirə bilər.

Goranboy döyüşlərinin birində düşmənin zirehli maşınının heyətini iki nəfərlə məhv edib texnikalarını qənimət gətirdiyini də bilirik, həmin vaxt göstərdiyin şücaətə görə mükafata təqdim olunduğunu da. Xəbər tutanda ki səni mükafata təqdim ediblər, imtina etdiyini də başa düşdük. Həlak olan döyüşçü dostlarının xatirəsini əziz tutduğunu bununla sübut etmişdin.

Kəlbəcər dərdi kəlbəcərliləri bir-bir aparır aramızdan. Sənin kimi igidlərini itirən Kəlbəcər düşmən tapdağında hələ də inildəyir. Bu iniltilərin arasında Kəmalə Eldar qızının, Nuridə Qılınclının haqqında qələmə aldıqlarını, Zübeydə xalanın sızıltılarını eşitdinmi? İbrahim əmi kişi qüruruna sığışdırıb ağlamadı, amma dözmədi, nə olsun ki, deyirdi: «İgidi ağlamazlar». Ananın nifrinlərinə oğul itirən analar dözmür, baytı-ağıynan onu ovundurmaq istəyirdilər. Ötən il anan da ruha dönüb pərvazlandı Kəlbəcərə tərəf, amma cismi Murovdağdan bu yanda torpağa tapşırıldı, “qibləmi Kəlbəcəri seçin, üzü Kəlbəcərə dəfn edin məni,- dedi.

Qardaşın Əlövsət müəllim dərdli kəlbəcərlilərin təsəlli ocağına çevrilən «Azərnəşr»də çox sızıldayan yaralara məlhəm etsə də, öz dərdini açıb-ağartmayıb. Mahir adını tək çəkməyə qoymayıb.

Adın Kəlbəcərlə qoşa çəkilir, qardaş! İyirmi üç illik ömrünü alnıaçıq, üzüağ yaşayan kəlbəcərlim! Sənə qıyan düşmənin tətik çəkən əli qurusun!!!